Człowiek to taka marionetka
którą żądzą małe stworki
za jeden sznureczek
ciągnie serce
za drugi rozum
jeszcze za inny miłość
i tak można wymieniać bez końca...
Jesteśmy wolni,
a jednak nie jesteśmy.
Robimy co chcemy,
a jednak mamy jakieś blokady.
Jesteśmy szczęśliwi,
a zarazem smutni.
Nie ma człowieka,
który miałby idealne życie
zawsze jest jakiś malutki stworek
który ciągnie za nie odpowiedni sznurek.
Wiersz napisany pod wczorajszym wieczornym natchnieniem. Może świetny nie jest, ale wydaje mi się że taki naprawdę jest człowiek. Wszyscy chcą być szczęśliwi ale zawsze coś stoi na drodze. Płotki które trzeba przeskoczyć. Czasem ten płotek jest naprawdę wysoki ale jeśli się bardzo chce to nawet ten największy uda nam się pokonać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz